მე, როგორც ამ წამის არყოფნა
ყოფნაში - შენში.
ზღვრისკენ მიმავალი
აგვისტოსავით სავსედ.
ერთ მოქმედებად ამოღაღანებული.
საყვირის გადატეხილ ყელში
დანთქმულ მიამიტ შანთში
ჩაკირულ ხიწვიან რძეში
ადუღებულ მატყუარა ჟანგში
ცვარდაკრული ასპიტის ენით
ორად გასალტული
ჩემი წუთის ამოწვერილი
ალალ ბედები.
ალალები - ძვლები.
ბედები კი რბილები.
ამრეცები, სალბუნები.
უეჟვნო იოგების საცეცების
დაკარგული ლაციცის სიმწრით
დაგემოვნებელი ენის თლილი
დვრილების ბაგა-ბუგი
- სექ სექ სექ სექ
ტემ ბეეეერი - .
სულგრძელი.
საქანცე. სასრული.
ჩიყვიანმა მონაზვნებმა დამიჭირეს.
თებერვლის ნაკიანი, თარსი
საპნით მომბანეს პირი.
გულმკერდჩავარდნილებმა.
დახოკილი, მჭლე, მეჭეჭიანი ხელებით
კანი გამომიშრეს. დამფოთლეს.
დამკოჟრეს ყველგან, სადაც დამამწიფდი.
მერე წვირტლიან, მკბენარებიან
წათხეს მასხურებდნენ.
შეგილოცავთო.
ძილქუშის პურისმტე გახდებიო.
- ძუძუმტე? - წავეტიტინე.
წამიღუვლეს აღკვეცილად.
ძვირად გამოვესყიდე.
წკლატუნით
ყველა ჩემი თვე წაიღეს.
მორჩილებთან. ბითუმად.
იგრიკაც.
მომავალი სამუადამო
მილულვის დღეებიც.
აგვისტოს გარდა.
განა უბიდან,
ძელმიწურში ნაპოვნი უკუღმა ნეტარების,
ჟამიანი თამასუქების ამოღრანტული,
მწუთხე საბუდარი - ჯიბეებიდან
გაუვარდათ ჩემი მერვე თვე.
ის კუუუუ პა.
ვეღარ მისასტიკეს.
აგვისტომ დაუფუფქათ
მოგუდული ჯვალო.
ამოუწვათ.
დეკემბერი, 2003
No comments:
Post a Comment