ნიუ იორკის სოჰოში, ბროდვეისა და პრინს სთრითის გადაკვეთაზე მდგარ მაღლივ შენობაში, რომლის სართულებზე უძრავი ქონებისა და ცნობილი იურისტების ოფისებია, ერთი პატარა, მაგრამ ყველაზე საინტერესო (ყოველ შემთხვევაში, ჩემთვის), მყუდრო და მრავალფეროვანი გალერეაა განლაგებული.„სტეილი უაისის“ გალერეა 1981 წელს დაარსდა და მოდის გერმანელ -ამერიკელი ცნობილი ფოტოგრაფის ჰორსტ ბორჰმანის (იგი ჰორსტ. პ. ჰორსტის სახელითაა ცნობილი) ფოტოგრაფიებით გაიხსნა. მას მერე გალერეა მსოფლიოში ცნობილ ფოტოხელოვანთა ნამუშევრებს გამოჰფენს და ყიდის. მის საცავებშია ჰერბ რიტსის, მაიკლ დუეკის, ბერტ სტერნის, კურტ მარკუსის, ართურ ელგორტის, დებორა სამუელის, მელვინ სოკოლოვსკის, მარტინ დევისის, დენიელ კრამერის, ნიკ ბრანდტის და სხვათა კოლექციები. გალერეაში თემატური გამოფენებიც იმართება. მაგალითად: „მუსიკა და მოდა“, „ქალები“, „ნიუ იორკი, ნიუ იორკი“, „დასვენების ძიებაში“, „მერილინი“, ამერიკა მშვენიერი“, „გადათარგმნილი სიშიშვლე“, „კარგი იუმორი“, „სოციალური ცხოვრება. ელიტა“ და სხვა.
ყოველთვის ვცდილობ გალერეის ახალი კოლექციის პრეზენტაციები არ გამოვტოვო, რადგანაც „სტეილი უაისში“, ფაქტობრივად, არა მხოლოდ აშშ -ის, არამედ მთელი მსოფლიოს ახალი და უახლოესი ისტორიის ცოცხალი ფოტოსახეებია წარმოდგენილი. შარშან, მაგალითად, შოტლანდიელი ჰარი ბენსონის უნიკალური ფოტოკოლექცია მეორედ გამოფინეს. იგი 1964 წელს თვითმფრინავში „ბიტლებთან“ ერთად იჯდა, როცა „ლეგენდარული ოთხეული“ ბრიტანეთიდან პირველად აშშ-ში მიემგზავრებოდა; მართინ ლუთერ კინგი, ჯერალდ ფორდი, ჯონ და რობერტ კენედები, რონალდ რეიგანი, ბილ და ჰილარი კლინთონები, დუაიტ ეზენჰაუერი, ბარაკ ობამა, მუჰამედ ალი, ჯეიმს ბრაუნი, ფრენკ სინატრა, მაიკლ ჯექსონი, დოლი პართონი, გრეტა გარბო, ელიზაბეთ ტეილორი, მია ფეროუ, ენდი უორჰოლი, რობერტ კენედის მკვლელობა, ნიქსონის გადადგომა, ბერლინის კედლის დანგრევა, კუკლუქსკლანელი დედა და მისი პატარა შვილი, ნიუ ორლეანის დამანგრეველი ქარიშხალი კატრინა. ჰარი ბენსონის რამდენიმე პოპულარული ჟურნალის ფოტოგრაფია, ათეულამდე წიგნის ავტორი და ფოტოგრაფიაში არსებული ლამის ყველა პრესტიჟული პრიზის მფლობელი. თავისი კარიერა მან ქორწილების გადაღებითა და ნეფე-პატარძლის ბედნიერი სახეების დაფიქსირებით დაწყო. მერე „ბიტლებთან“ ერთად აშშ-ში ჩამოვიდა და დარჩა. მაგრამ მოგზაურობა არ შეუწყვეტია. ნიუ იორკულია მისი ნიუ იორკული პორტრეტებიც: ქალაქის მერი ბლუმბერგი მეტროში, ჟაკლინ კენედი ტაქსში, დეივიდ როკფელერი ყავის ჭიქით, თმაგაჩეჩილი ფრენსის ბეკონი დიდი ვაშლის ქუჩებში.
85 წელს მიტანებული ფოტოხელოვანი დამწყებ ფოტოგრაფებს ურჩევს, რომ თავიანთი კარიერა თუნდაც ქორწილების გადაღებითა და ადგილობრივ გაზეთთან თანამშრომლობით დაიწყონ, რათა დისციპლინის უნარ-ჩვევები გამოიმუშაონ. საჭირო კადრის დაჭერის ხელოვნებაზე კი ამბობს, რომ ადამიანებს არასოდეს სთხოვს, რომ თქვან „Cheese“. მიზეზი კი ისაა, რომ ადამიანები ისედაც ჰგვანან ადამიანებს, რომლებიც იღიმიან. მაშინაც კი, როცა მათი ღიმილი ულამაზოა, ისინი უკეთესად გამოიყურებიან. მაგალითად, ნიქსონს არასოდეს ჰქონდა კარგი ღიმილი, მაგრამ უკეთესი იყო, როცა იღიმოდა. ბილ კლინთონი ღიმილისას ყალბი იყო, მაგრამ მაინც უკეთესი იყო, როცა იღიმოდა. მაგრამ, აი, დედა - დედოფალი, როცა ის იღიმოდა, მხოლოდ მის უსწორო კბილებს ხედავდი და ამიტომ ფოტოგრაფიც ფიქრობდა „იმედია, ის არ გაიღიმებს“.
***
ივნისის დასაწყისში „სტეილი უაისში“ ცნობილი გერმანელი მოდელის, რეჟისორისა და ფოტოგრაფის ელენ ვონ ანუერთის ამ გალერეაში რიგით მეორე პერსონალური გამოფენა გაიხსნა სახელწოდებით „თამაშის შეხვედრა“. მანამ, სანამ მოდელი გახდებოდა ელენი ცირკში დანების მსროლელის ასისტენტი იყო. მოგვიანებთ კი, როცა წარმატებული მოდელი გახდა, გადაწყვიტა კამერის ობიქტივში ყოფნა ფოტოაპარატით ოპერირებით შეეცვალა. ცნობილმა მოდელმა Guess - ის ჯინსების რეკლამაში მოდელის კლაუდია შიფერის გადაღებით დაიწყო, მერე ცნობილ მომღერლებსა და ჯგუფებს იღებდა, მათ შორის Duran Duran- ს. აღიარება კი ელენ ვონ ანუერთს ეროტიკულმა ფოტოებმა მოუტანა.
ნიუ იორკში ახლადგახსნილ გამოფენაზე წარმოდგენილია „მისი გოგონების“ შავ - თეთრი ფოტორიგი - დეკადენტური, ფეტიშისტური, ეროტიკული, უმანკოცა და გამომწვევიც, სასაცილო, პროვოკაციული, გამაღიზიანებელი სურათები სადო-მაზოხიზმის ზღვარზე. მის შოკისმომგვრელ და ერთი შეხედვით უსიამოვნო ფოტოებს ზოგჯერ პორნოგრაფიასაც ადარებენ, მაგრამ ელენი ყოველთვის ამბობს, რომ მისი სურათები წმინდა წყლის ეროტიკაა, რადგანაც ეროტიკა წარმოსახვას, ფანტაზიას აღვიძებს; იგი საიდუმლოა, საინტერესოა, პორნოში კი მაშინვე მიიღებ იმას, რაც გინდა. იგი ამბობს, რომ არ მოსწონს მოსაწყენი, ბურჟუაზიული საგნები. აი, ქალის სხეული კი არასოდესაა მოსაწყენი, რადგანაც ძალიან ლამაზია. ამავე დროს ქალი მოდელი უფრო გახსნილი და თავისუფალია ქალი ფოტოგრაფის წინაშე, ვიდრე მამაკაცის წინაშე და ამგვარ ერთობაში სპონტანურობაც გარანტირებულია. ელენ ვონ ანუერთი ამბობს, რომ როცა თავად მოდელად მუშაობდა, მას აიძულებდნენ უმოძრაოდ ყოფილიყო. მისი ფოტოსესიის მოდელები/გმირები კი პირიქით, მოძრაობენ, ხალისობენ, თამაშობენ და ასე გამოხატავენ საკუთარ თავს.
გაზეთი "24 საათი"
07.06.13
No comments:
Post a Comment