23 წლის ნიუ იორკელ ხელოვანს მალკოლმ დ. მაკდუგალ III -ს ვუნდერკინდ სკულპტორსაც უწოდებენ.
იგი ნიუ ორკის ქალაქის უნივერსიტეტის ხელოვნებისა და დიზაინის კოლეჯის კურსდამთავრებულია (სკულპტურის ფაკულტეტი) და ამ აკადემიური ცოდნით, ალბათ, ბევრი ელოდა, რომ იგი მონუმენტურ ფიგურებს თუ არა, რაიმე კლასიკურ სტილთან ოდნავ ახლოსმდგომის შექმნას მაინც მოჰკიდებდა ხელს.სკულპტურების შექმნა დაიწყო თუმცა... ისინი გადიდებული ბაქტერიები და უჯრედოვანი თრომბოციტები აღმოჩდნენ. სწორედ ამ „ცოცხალი ორანიზმებისგან“ შექმნილი მეტაფორებია მაკდუგალის რკინის აბსტრაქციები. თავად ხელოვანი ამბობს, რომ ფორმები და ზედაპირები, უფრო სწორედ, ზედაპირის სიგლუვე მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგანაც თავის ნამუშევრებში იგი ცდილობს დედამიწის ტექტონური ფილების თუ ეროზიული პროცესების კონგრუენტული „პეიზაჟებისა“ და „ტალღოვანების“ შექმნას. აი, მაგალითად ნიუ იორკში, მე-14 ქუჩაზე, უინიონ სკვერში განლაგებული მისი სკულპტურა „მიკროსკოპული პეიზაჟი“ ანდა „ფესურა“ და „სიმართლისა და ილუზიის პარალელური სამყაროები“, რომელიც გალერეა „287 Spring“-ში გამოიფინა. ეს უკანასკნელი ორფეროვანი კონსტრუქტი - აბსტრაქციაა: ვერცლისფერი დაღარული ილუზია და მასზე „აღმართული“ მოყავისფრო ასიმეტრიული „მართკუთხედები“; მიკროსკოპული პეიზაჟი კი რკინის ყავისფერი კოლოფებისგან შექმნილი აბსტრაქტული კონფიგურაცია, რომელიც, ჩემი აზრით, გიგანტურ მრავალფეხება კიბორჩახალას ჰგავს და ისე დგას, თითქოს ჰა-ჰა აიდგამს ფეხს და ამოძარვდება.
მალკოლმ მაკდუგალისთვის მსუბუქი ფოთოლი შეიძლება ტრანსფორმირდეს ერთმანეთზე შედუღაბებულ რკინის ფილებად, ხოლო სიცოცხლის სხვადასხვაგვარი ბიოლოგიური ფორმები - ერთმანეთზე „დაწებებულ“ ლითონის ნაჭრებად, რომელიც, ბუნებრივია, ვერ იქნება გლუვი. მისი კონსტუქციები „ყალბი პეიზაჟია“, მაგრამ მოედანზე. მწვანე მდელოზე თუ მდინარესთან განლაგენული, მგონი, კონტექსტში მიუჩვეველი თვალისთვისაც ჰარმონიულად „ჯდება“. მისი „სტრომატოლიტები“ ვერცხლისფერი მთა-გორაკებია, რომლის ადგილი მხოლოდ გარე სივრცეშია. მალკოლმი ჭრის ლითონის ერთ მთლიან „ზეწარს“, ანაწევრებს და მერე ქმნის „პეჩვორკს“, როგორც მთლიანს-დიდ ნაჭრებს პატარა ნაჭრებად ამრავლებს და მერე შედუღაბების პროცესში ფიქრობს თუ როგორ მიუსადაგოს ახალი ფილა წინა ნაჭრებს... და, ისევ, ჩემი აზრით, მისი „სტრომატოლიტები“ გიგანტურ ცხოველებს ჰგვანან, რომლებიც უძრავად გაშეშებულან და რომელა ბაკანზე მზე ვერცხსლისფრად ირეკლება.
სკულპტურა სახელწოდებით „ინსტალაციის შესწავალა“ ასევე ნაფლეთებისგან შექმნილი მუქი მოშავო-მოლურჯო - მოვერცხლისფერო შარფია, რომელსაც, ერთი შეხედვით, არც ისე დიდი წონა აქვს და ადვილად შეგიძლია ყელზე შემოიხვიო. „ჩემი სკულტიურები როგორც მუსიკა, როგორც სიმფონიაა, რომელსაც ადამიანები თავისებურად ინტერპრეტირებენ. მე მომწონს, როცა ისინი მათ ძალიან განსხვავებულ მნიშვნელობას ანიჭებენ. მე მიყვარს მიკროსკოპიც, რადგანაც მისი საშუალებით შეიძლება ის დაათვალიერო, რაც შეუიარაღებელი თვალისთვის მიუწვდეომელია“ - ამბობს მალკოლმ მაკდუგალი.
24 საათი 30.11.13
No comments:
Post a Comment